چگونه مي توان گفت كه بيماري همه‌گير COVID۱۹ شما را دچار توهم كرده يا به درستي محتاط شده‌است.

هر روز در مطب روان درماني من هنوز مجازي ، مشتريان اين سؤال را مطرح مي كنند كه آيا بايد به محل كار خود برگردند يا خير ، با دوستان خود براي نوشيدن در يك كافه در فضاي باز ملاقات كنند ، يا كودكان را به مدرسه يا كالج بفرستند - و واكنش هاي خودشان نسبت به آن معضلات. يك زن جوان خجالتي كه در طول Covid-19 از پناه بردن در خانه لذت برده است ، گفت: "من مطمئن نيستم كه اضطراب من از بازگشت به محل كار فقط ناراحتي منظم من از حضور در گروه ها ، اضطراب معقول از بودن با افراد داخل يا بيماري همه گير باشد. پارانويا."يك مشتري جديد به من گفت ،" من قبلاً هيچ مشكلي با جدايي نداشته ام."او گفت ،" اما اكنون مي ترسم فرزندانم را از چشم من دور كند."در همين حال ، مشتري ديگري از بازگشت به محل كار هيجان زده است. آنها گفتند: "خطرات ويروس در حال حاضر كاهش يافته است.". "همه مراقب هستند - حتي افراد در مترو ماسك مي پوشند. و بازگشت با مردم بسيار شگفت انگيز است ، حتي اگر اين مشروط كامل كارمندان نباشد. روز اول همه در كار مهربان بودند ، خيلي خوشحالم كه دوباره با هم هستيم. ما به اين نياز داريم!"RelatedOpinionOpinionNobody به من گفت كه مشاغل به معناي داشتن يك شركت در پشت پرده Lysol است كه از ابتداي بيماري همه گير coronavirus ، سؤالاتي ايجاد شده است كه رفتارهاي عادي ايمن است و آنچه كه فقط عدم قطعيت خطرناك است مي تواند منجر به نگراني هاي روانشناختي شود. دكتر. اليزابت وينبرگ, روانپزشك و روانكاو در مركز آستين ريگس در استكهبرج, ماساچوست, به من گفت, "از آنجا كه ما با ويروسي سروكار داريم كه حتي بزرگترين متخصصان آن را كاملاً درك نمي كنند, نگراني منطقي به نظر مي رسد, لزوماً پارانويا يا نشانه PTSD نيست. "تحقيقات مبتني بر بيماري همه گير گذشته نشان مي دهد كساني كه ويروس داشته اند يا اعضاي خانواده دارند, و همچنين كساني كه شاهد بيماري و مرگ و مير نزديك هستند ، بيشترين خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه را دارند — اما مطالعات نشان داده اند كه هر كسي كه تروما را تجربه مي كند ، دچار PTSD نمي شود. هنوز, اعتماد به تصميمات خودمان يك امر مشترك است

پس از تروما ، به عنوان متخصص تروما در بزرگسالان دكتر. Ghislaine Boulanger در كتاب خود "Wounded by Reality" نوشت."موارد مرتبط با OpinionOpinionCoronavirus از بين نرفته است. و هيچ يك از پزشكان آسيب هاي عاطفي ندارند. فشار از ديگران مي تواند تصميم بگيرد كه در اين مرحله از بيماري همه گير چه كاري انجام دهد. والدين توسط والدين ديگري كه انتخاب هاي مختلفي انجام مي دهند ، والدين "هليكوپتر" محافظت نشده هستند. دوستان به دليل تصميم گيري براي خوردن - يا نخوردن - در رستوران هاي فضاي باز مورد انتقاد قرار مي گيرند. و كارفرمايان و همكاران نظرات خود را در مورد آنچه فكر مي كنند بايد در مورد بازگشت به محل كار انجام دهيم ، اعلام مي كنند. در ايالات متحده — جايي كه برخي از مدارس براي دانش آموزان باز مي شوند در حالي كه برخي ديگر فقط كلاس هاي مجازي ارائه مي دهند — والدين بين نگراني هاي مشروع در مورد ايمني و نگراني هاي آنها در مورد تأثير ادامه انزوا در رشد فرزندانشان پاره شده اند. ايلانا اشتاينهاور ، مدير اجرايي داوطلبان پزشكي بركشيرز و مادر پسران 7 ساله دوقلو به من گفتند ، "ما به عنوان والدين عادت داريم كه نظرات مختلفي را بخوانيم و رمزگشايي آنچه را كه با آنها ارتباط داريم ، كشف كنيم ، اما با كويد اين كار را از دست مي دهيم. هيچ كس واقعاً نمي داند چه چيزي درست است و پاسخ ها تغيير مي كنند."RelatedOpinionOpinionBack به مدرسه? خيلي سريع نيست. يك چك ليست Covid-19 براي والدين و معلمانTori Pajeski ، روان درماني داراي مجوز كار باليني كه با آنها صحبت كردم ، بيماران روان درماني وي را تقريباً در طول همه گيري مشاهده كرده است. وي گفت كه به اندازه كافي احساس امنيت مي كند تا فرزند دبيرستان خود را به مدرسه بفرستد زيرا جامعه وي ميزان عفونت بسيار كمي دارد و به دليل اعتماد به تمايل كميته مدرسه براي انجام تنظيمات در صورت تغيير اوضاع. اما او اندكي پس از شروع ترم ، دختر بزرگتر خود را از سال اول سال تحصيلي خود در كالج به خانه آورد. وي توضيح داد: "هم اتاقي او و چند كودك ديگر در خوابگاه او براي كويد مثبت بودند.". وي گفت: "در حالي كه اين يك سال افتضاح براي دانشجويان سال اول است ، ما احساس نكرديم كه مي توانيم فرزند خود را به خطر بياندازيم

او توضيح داد: " يك دوست ديگر به تازگي به من گفت كه او نگران پسر بالغ او بوده‌است." او توضيح داد: " جامعه من براي چند ماه هيچ بستري يا حتي يك بستري در رابطه با COVID۱۹ نداشته است." او گفت: " اما پسرش و همسرش از پيوستن به آن‌ها امتناع كردند. او گفت: " من فكر نمي‌كنم ما احمق باشيم كه اين راه را كنار هم بگذاريم. آماده باشيد تا نق زدن خود را بر عهده بگيريد و رفتار گرفتن با ريسك در معرض شرايط فردي و آرايش رواني قرار دارد. براي مثال، واينبرگ گفت كه گاهي احتياط اضافي مي‌تواند به فردي مثل مشتري خجالتي من كمك كند، كه از اضطراب رنج مي‌برد، به سمت راست حركت مي‌كند، مردم ممكن است دلايل قانوني داشته باشند كه احتياط بيشتري داشته باشند. دكتر جين كلارك، استاد كار اجتماعي در دانشگاه ايالتي دانشگاه كلمبيا، به من گفت كه از آنجا كه "برخي جوامع رنگ به گونه‌اي نامتناسب با مشكلات خانوادگي در حال مرگ هستند"، دكتر جين كلارك، استاد كار اجتماعي در دانشگاه ايالتي نيويورك، به من گفت: "از آنجا كه" برخي جوامع رنگ به گونه‌اي نامتناسب با مشكلات خانوادگي رو به رو هستند "، منطقي است كه آن‌ها حتي محتاط‌تر از اين باشند كه به جلو بروند." فردي كه از يك بيماري خود ايمني رنج مي‌برد ممكن است كاملا سالم به نظر برسد اما ممكن است لازم باشد اقدامات احتياطي اضافي براي حفاظت از خود انجام دهيد. پسر دوستم كه از پيك‌نيك خانوادگي دور مانده بود،

عصبي نيست, معلوم مي شود: او و همسرش به تازگي آموخته اند كه انتظار بچه دار شدن را دارند و نسبت به قرار گرفتن در معرض احتمالي Covid-19 احتياط بيشتري مي كنند, در حالي كه بازگشت به جهان وقتي احساس مي كند يا به اندازه كافي ايمن است ، مي تواند براي اقتصاد خوب باشد, اين مي تواند براي روانشناسي ما خوب باشد — تا زماني كه با سرعتي كه براي هر يك از ما احساس مي شود انجام شده است. وينبرگ افزود: "من بيماراني را ديدم كه از خطر غيرعقلاني مي ترسند (مانند بيرون رفتن در مناطقي كه فاصله گرفتن از آن آسان است)."و انكار خطرات احتمالي مي تواند منجر به رفتار ناامن در معرض خطر شود: وينبرگ گفت كه او تمايل دارد كه به جهان حركت كند" بدون هيچ گونه نگراني در مورد به حداقل رساندن ريسك واقعي يا حتي انكار."و در حالي كه ممكن است ما نمي دانيم كه دلايل شخصي براي انتخاب خاص چيست ، مهم است كه از خود و عزيزان خود در برابر اقدامات خطرناك ديگران محافظت كنيم. پاژسكي مي گويد احساس راحتي مي كند كه بيرون از رستوران غذا بخورد يا غذا بخورد, اما نه در جايي كه افراد ديگر مي توانند ناخواسته ويروس را پخش كنند ، زيرا آنها صحبت مي كنند و مي خندند و بدون ماسك مي خورند. RelatedOpinionOpinion ما مي خواهيم آنچه را كه فكر مي كنيد بشنويم. لطفاً نامه اي را به ويرايشگر ارسال كنيد. در پايان, از آنجا كه حتي مقامات در مورد بهترين راه براي پيشبرد در حال حاضر نامشخص هستند, بهترين كاري كه هر يك از ما مي توانيم انجام دهيم اين است كه گزينه هاي خود را در نظر بگيريم, امكانات را كشف كنيد, آنچه را كه براي ما و خانواده هايمان مناسب به نظر مي رسد انتخاب كنيد, و به خودمان اجازه مي دهيم تا با گذشت زمان و در دسترس بودن اطلاعات جديد ، تصميمات كمتري را ارزيابي كنيم كه دوباره ارزيابي خواهيم كرد.